قرآن میفرمايد: «في جَنَّاتٍ مُكْرَمُون»[1] مؤمنان در بهشتها مورد كرامت هستند - برعكس كفار كه در جهنم به صورت ابدي گرفتار اهانتاند. «يَخْلُدْ فيهِ مُهاناً»[2] كرامت براي مؤمنين دائمی است، چون اينان در دنيا كوشيدند تا در زمان حيات، جانشان را به آن امر جاويد مأنوس كنند، و انسان با ملكاتش براي هميشه زنده است، و ياد مرگ موجب توجه به آن نشئه ابدي است و در اين حال پرده غفلت جلو افق جان او را نمیگيرد و حضرت رسول(ص) می فرمودند: «اُذْكُرُوا هادِمُ اللَّذاتِ» زياد ياد مرگ-كه از بين برنده ی لذات است- باشيد، اين تذكر بعد از معرفت جلو آن غفلت را میگيرد. چنانكه معرفت جلو آن جهل مركب را میگيرد.
[1] - معاد، جلد 35.
[2] - سوره ی فرقان، آيهی 69.
