درمان بخل
بخل عيبي است كه عيوب ديگري را به دنبال خواهد آورد: بي اعتنايي به مردم، سنگدلي، عذرتراشي، دروغ پنداشتن ادعاي فقراء، از دست دادن دوستان خوب، گاوصندوقي براي وارثان، تنگ گيري نسبت به خود و بستگان، سوءظن به وعده هاي خداوند، تحقير شخصيت خود در جامعه، اعتماد كردن بر مال خود به جاي توكل بر خدا و... گوشه اي از آثار بخل است. از اين روست كه افرادي كه به فكر خودسازي و اصلاح خويشتن هستند، بايد خود را از اين عيب دور بدارند:
«وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
«و هر كس را از خوي بخل و حرص دنيا نگاه دارند آنان به حقيقت رستگاران عالمند.»
يكي از امامان معصوم را ديدند كه از اول شب تا صبح، در حالي كه مشغول طواف كعبه بود، تنها يك دعا مي كرد و آن اين بود: خدايا، مرا از بخل دور بدار.
شايد مراد از آيه 103 سوره توبه كه به پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ دستور مي دهد:
«خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَهً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ»
«اي رسول ما تو از مؤمنان صدقات را دريافت دار تا بدان صدقات نفوس آنها را از(پليدي و حب دنيا) پاك و پاكيزه سازي.»
زكات اموال مردم را بگير و آنان را پاك كن؛ مراد پاك كردن مردم از مرض بخل و حب دنيا باشد.
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود:
«من ادّي الزكوه... فقد وقي من الشح»
هر كس زكات مال خود را بپردازد. قطعاً از بخل حفظ شده است.
بخل ناديدن بود اعواض را شاد دارد ديد درّ خوّاض
2. زكات كليد بركت و زياد شدن رزق
هر يك از كلمات «زكات» و «بركت» و واژه هاي مربوط به آن، 32 بار در قرآن آمده است و اين نشان آن است
كه زكات، مساوي بركت است. در قرآن مي خوانيم:
«يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ يُرْبِي الصَّدَقاتِ»
خداوند ربا را محو مي كند، ولي صدقات را رشد مي دهد.
در روايات زيادي مي خوانيم.
«الزكوه تزيد في الرزق»
زكات روزي انسان را زياد مي كند.