آیتالله تهرانی میگوید: اگر کسی واقعاً از خداوند درخواست کند و غیر او را کارساز نداند، خدا هم عطا میکند، هم کفایت میکند و هم او را نجات میبخشد؛ در این شکی نیست!
عقیق: دفتر حفظ و نشر آثار آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی همزمان با فرارسیدن ماه رجب، حدیثی را از امام باقر(ع) را که توسط آیتالله تهرانی شرح داده شده بود را منتشر کرده است که برای عموم علاقهمندان ذکر میشود.
«مَن هذَا الَّذی سَأَلَ اللَه تَبارَکَ وَ تَعالی فَلَم یُعطِهِ أَو تَوَکَّلَ عَلَیهِ فَلَم یَکفِهِ أَو وَثِقَ بِهِ فَلَم یُنجِهِ»؛
ترجمه: ای جابر! چه کسی از خداوند تبارک و تعالی درخواستی کرده و خداوند درخواست و خواهش او را نپذیرفته و به او عطا نکرده است، یا اینکه چه کسی به خداوند توکل و تکیه کرده و خداوند او را کفایت ننموده است؟!
یا اینکه چه کسی است که به خداوند اعتماد و اطمینان کرده و خداوند او را نجات و رهایی نداده باشد؟
شرح: از حضرت باقر(ع) روایت شده است که حضرت به جابر جُعفی فرمودند:
ای جابِر! چه کسی است که از خداوند درخواست کند و خداوند به او عطا نکند؟!
حضرت میخواهند بفرمایند که چنین چیزی نشدنی است؛ «مَن هذَا الَّذی سَأَلَ اللَه تَبارَکَ وَ تَعالی فَلَم یُعطِهِ»، به تعبیر ما یعنی کسی را به من نشان بده که از خدا در خواست کرده و خدا به او عطا نکرده باشد؟!
«وَ مَن یَتَوَکَّلَ عَلَیهِ فَلَم یَکفِهِ»، نشانم بده ببینم! کیست که کارش را به خدا واگذار کند و خداوند او را کفایت نکرده و کارش را انجام ندهد؟!
«وَ مَن وَثِقَ بِهِ فَلَم یُنجِهِ» نشانم بده ببینم! کیست که اعتماد به خدا کند و تکیه گاهش خدا باشد، اما خدا او را نجات ندهد و از گرفتاری رهایی نبخشد؟!
در اینجا سه سؤال پشت سر هم مطرح شده است؛ اگر کسی واقعاً از خداوند درخواست کند و غیر او را کارساز نداند، خدا هم عطا میکند، هم کفایت میکند و هم او را نجات میبخشد؛ در این شکی نیست!
بله! در هر زمانی این طور است؛ اما در برخی ظرفهای زمانی اجابت تسریع میشود؛ برخی مکانها هم همین طور هستند، مثلاً در مشاهد مشرفه، مساجد و... زمانها نیز مانند مکانها، در سرعت اجابت مدخلیت دارند.
یکی از زمانهایی که در بین سال به این مطلب اختصاص دارد، «ماه رجب» است. در روایتی از پیغمبراکرم است که حضرت فرمودند: خداوند، فرشتهای را در آسمان هفتم قرار داده است که: «یُقالُ لَهُ الدّاعی»، اسمش «جارچی» است. «داعی» به معنای جارچی، یعنی کسی که کارش جار زدن است؛ وقتی ماه رجب وارد میشود، این فرشته از شب تا به صبح فریاد میزند:
«طُوبی لِلذّکِرین طُوبی لِلطّائِعینَ»، خوشا به حال کسانی را که در این ایام و شبها به یاد خدا بوده و ذاکر الله تعالی هستند و از او اطاعت میکنند. «وَ یَقُولُ اللهُ تَعالی»، آن ملک میگوید: خداوند شبهای ماه رجب میفرماید: «وَیَقُولُ اللهُ تَعالی اَنَا جَلیسُ مَن جالِسَنی»، من همنشین کسانی هستم که با من همنشین شوند!
«وَ مُطیعُ مَن اَطاعَنی»، این خیلی بالا است! اطاعت میکنم کسانی را که از من اطاعت کنند!
«وَ غافِرُ مَن اَستَغفَرَنی»، میآمرزم کسانی را که از من درخواست غفران و آمرزش نمایند!
«اَلشَّهرُ شَهری وَ اَلعَبدُ عَبدی وَ الرَّحمَة ُرَحمَتی»، این ماه، ماه من است! بنده، بنده من است! و رحمت، رحمت من!
«مَن دَعانی فی هذَا الشَّهر ِ اَجَبتُهُ»، هر کس در این ماه، مرا بخواند و صدایم بزند، جوابش میگویم!
«وَ مَن سَئَلَنی اَعطَیتُهُ»، اگر کسی از من درخواستی کند به او عطا مینمایم!
«وَ مَن ِ اَستَهدانی هَدَیتُهُ»، اگر کسی از من راهنمایی بخواهد او را راهنمایی میکنم!
این روایت، روایت مفصلی است. میفرماید: من این ماه را ریسمانی بین خود و بندهام قرار دادهام، «وَ فَمَنِ اعتَصَم َ بِهِ وَصَلَ اِلیَّ»، هر کس این ریسمان را بگیرد، به من میرسد. ماه رجب، ماه خداوند، ماه رحمت خداوند و وسیلهای برای رسیدن به خداوند است.
در روایتی امام صادق((ع) از پیغمبر اکرم(ص) نقل میکند که: ماه رجب، ماه استغفار امت من است؛ بعد میفرماید: رجب را «اَصبّ» گویند، چون رحمت خدا در این ماه به امت من زیاد ریزش میکند؛ ماه رجب چنین ماهی است. لذا حضرت فرمودند: زیاد در این ماه بگویید: «أستَغفُرِ اللهَ وَ اَسئَلُهُ التَّوبَةَ»؛ ایشان برای استغفار دیگر سقف هم نمیگذارند، بلکه میفرمایند: زیاد استغفار کنید و در این ماه از رحمت الهی که بر شما ریزش میکند بهره بگیرید!