بــالــابــلــنــد عــشـوه گـر نـقـش بـاز مـن
کـــوتـــاه کـــرد قـــصـــه زهــد دراز مــن
دیـدی دلـا کـه آخـر پیری و زهد و علم
بـا مـن چـه کـرد دیـده مـعـشـوقه باز من
:53::53:
برقع ز عارض برفکن تا عالمی شیدا شود
فوجی ز رو، بعضی ز مو، خلقی ز لب، من از دهن
چون در تکلّم میشوی از حسرتت گم میکند...