اگر میخواهید از تنهایی و وحشت قیامت رهایی یابید، تا فرصت هست، در دنیا دوست و شفیعی برای خود برگزینید، تا نجاتبخش شما باشد، از رهروی که راه را درست رفته است، راهنمایی بگیرید تا مبادا روز قیامت فریاد حسرت سردهید: {يٰا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً}[3] ای کاش در دنیا راهی را میرفتم که پیامبر نشانِ ما داده بود، ولی افسوس که به بیراهه رفتم، به خود رحم نکردم و امروز به خسران و عذاب گرفتار شدم.
خوشا به حال کسانیکه از لحظه مرگ به جمع بندگان خوب خدا میپیوندند، تا روز قیامت خوشاند و در بهشت از نعمتهای بهشتی بهرهمند هستند. { فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ۞ وَادْخُلِي جَنَّتِي }[4] از بزرگترین خوشیهای مؤمنان در عالم برزخ دیدار با اولیای خداست. شاید هیچ لذتی برای آنان، بالاتر از نشستن در محضر رسول خدا(ص) و امیرمؤمنان(ع) و سایر ائمه(ع) نباشد.
امیرمؤمنان(ع) میفرماید: فَارْحَمُوا نُفُوسَكُمْ فَإِنَّكُمْ قَدْ جَرَّبْتُمُوهَا فِي مَصَائِبِ الدُّنْيَا؛[5] پس به خود رحم کنید، که شما خود را در دنیا به مصائب و رنج ها امتحان کردهاید. شگفتا از حال کسانیکه در دنیا به واسطه ضعفِ ایمان در برابر اندک رنج و مصیبتی، طاقتشان به تنگ آمده و کارشان به انکار خدا و قیامت و آلوده شدن به گناه کشیده شد، ولی با همین طاقت کم میخواهند به استقبال عذاب اُخروی نیز بروند.
پی نوشت
------------------------------------------------------------------------
[1] . کلمه الله:473.
[2] . انعام (6): 94؛ «(همانگونه که شما را نخستینبار در رحِم مادر تنها و دست خالی آفریدیم )اکنون هم تنها نزد ما آمدید.»
[3] . فرقان (25): 27؛ «(روزی که ستمکار از شدت حسرت دستهای خود را به دندان میگزد، و میگوید: ) ایکاش همراه این پیامبر راهی به سوی حق انتخاب میکردم!»
[4] . فجر(89): 29و30؛ «پس در بین بندگانم در آی! و در بهشتم وارد شو.»
[5] . نهج البلاغه: خطبه 183.