♦✿♦تعبیر عشــــق و ايثـــار♦✿♦

[گمنام]

عيد قربان، روز ثبوت و اثبات عشق و تسليم است.

روزي است که انسان در برابر معشوق، هيچ بودن همه چيز را مي‏پذيرد، خود و همه چيز را فداي او مي‏کند

و «تعبّد» را که نتيجه عرفان، شهود و ديدن يار است، به معرض ديد مي‏گذارد.

امروز بايد به گونه‏اي عمل کنيم و به نوعي از آزمايش و امتحان به درآييم که ابراهيم عليه ‏السلام وار و اسماعيل عليه ‏السلام وار عشق و تسليم را به نمايش بگذاريم.

امروز بايد خاطره عشق و ايثار حضرت ابراهيم عليه ‏السلام و حضرت اسماعيل عليه ‏السلام و حضرت هاجر عليهاالسلام را تجديد کنيم.

امروز بايد معلوم شود که عشق و ايمان ما، در چه مرتبه‏اي و آروزي وصل در چه حدي است و تا چه اندازه‏اي به تعبد و تسليم دست يافته‌‏ايم.




​

 

[گمنام]

محو جمال يار
ابراهيم عليه ‏السلام هنگامي که از آزمايش‏هاي پي‏درپي کامياب به درآمد و به خوبي آنها را به پايان رساند، به مقام «امامت» نايل شد. هنگامي که در «منا»، در قربانگه يار، قرباني خويش را حاضر کرد و سراپا تسليم محض و سرشار از عشق و تعبد شد، دل از غير دوست برداشت و محو جمال و ديدار يار شد:
چنان پر شد فضاي سينه از دوست که فکر خويش گم شد از ضميرم
در اينجا که با عشق، ايثار و تسليم ذبيح خود، اسماعيل را فدا مي‏کرد، از جانب معبود، ندا آمد که: هان اي ابراهيم، به خوبي امتحان دادي و اکنون «فديه»اي که برايت فرستاده‏ايم قرباني کن که بيش از اين از تو نمي‏خواستيم.
​

تمرين عشق و تعبد ​

امروز ما مسلمانان با رفتن به قربانگاه و قرباني کردن، اين سنت خليل عليه ‏السلام را تجديد مي‏کنيم و نيز عشق، تسليم و
تعبّد را به مرحله عمل و آزمون مي‏گذاريم و هنگام قرباني کلماتي را که ابراهيم خليل عليه ‏السلام در حال قرباني زمزمه مي‏کرد، ما نيز خليل آسا بر زبان مي‏رانيم و عاشقانه مي‏گوييم: بار خدايا، همچنان که از ابراهيم، خليلت، و موسي کليمت و محمد حبيبت، قبول کردي، اين قرباني را از ما بپذير.


​

​

​

 

[گمنام]

سربريدن انانيت‏‌ها
امروز، با سربريدن قرباني، تمام «انانيت»ها و هواها را سر مي‏بريم و از هر آنچه غير خداست مي‏بريم و چشم اميد و طمع، از غير او مي‏بنديم. امام معصوم عليه ‏السلام به «شِبلي» فرمود:... هنگامي که قرباني خويش را ذبح مي‏کردي، آيا بدين نکته آگاه بودي که گلوي طمع را مي‏بري؟ و آيا به اين حقيقت توجه داشتي که به ابراهيم خليل عليه ‏السلام اقتدا کرده و فرزند عزيزت را به قربانگاه دوست آورده‏اي تا فداي معشوق کني؟ شبلي گفت: نه توجه نداشتم.... فرمود: پس قرباني نکردي!

عيد قربان در کلام امام خميني(ره)
«فرا رسيدن عيد بزرگ اسلامي قربان را به همه مسلمين تبريک عرض مي‏کنم، عيدي که انسان‏هاي آگاه را به ياد قربانگاه ابراهيمي مي‏اندازد؛ قربانگاهي که درس فداکاري و جهاد را در راه خداي بزرگ به فرزندان آدم و اصفيا و اولياي خدا مي‏دهد... اين پدر توحيد و بت‏شکن جهان به ما و همه انسان‏ها آموخت که قرباني در راه خدا پيش از آن که جنبه توحيدي و عبادي داشته باشد جنبه‏هاي سياسي و ارزش‏هاي اجتماعي دارد. به ما و همه انسان‏ها آموخت که عزيزترين ثمره حيات خود را در راه خدا بدهيد و عيد بگيريد. خود و عزيزان خود را فدا کنيد و دين خدا را و عدل الهي را برپا نماييد.»

قربانگاه تجلي اسم جلال قهار
کعبه جلوه‏گاه قدرت و جلال الهي و مرکز عشق و ايمان است و قربانگاه، تجلّي اسم قهار حق. کعبه جايگاه همدلي و وحدت، و قربانگاه نمايش قدرت و توان آن وحدت است. کعبه به دور دوست گشتن و قربانگاه از خودگذشتن است. کعبه به گرد شمع يار پريدن و قربانگاه از غير يار بريدن است. کعبه به معشوق پيوستن و قربانگاه از غير او گسستن است.

قرباني از منظر امام صادق عليه ‏السلام
امام صادق عليه ‏السلام در پاسخ پرسشي، در مورد فلسفه قرباني فرمودند: با اولين قطره‏اي که از خون قرباني بر زمين مي‏چکد، صاحب آن قرباني آمرزيده مي‏شود، و اين بدان جهت است که معلوم شود که چه کسي بدون چون و چرا و از سر عشق و تسليم، اطاعت مي‏کند. خدا فرموده است: از گوشت و خون قرباني به خدا نمي‏رسد، بلکه آنچه به حساب خدا در مي‏آيد، تقواي شماست. بنگر که چگونه قرباني هابيل پذيرفته و از آنِ قابيل مردود شد؟





​

 

[گمنام]

نکاتي درباره قرباني
ـ حکمت انجام دادن قرباني، تقرب قرباني کننده به سوي خدا و تعالي و تقواي اوست. بنابراين، قرباني آنگاه پذيرفته است که با تقوا انجام گيرد و روح اين عمل تقوا باشد.
ـ سرّ قرباني، طبق بيان نوراني امام سجاد عليه ‏السلام اين است که حج‏گزار و قرباني کننده با تمسک به حقيقت پرهيزگاري، گلوي ديو طمع را بريده، او را بکشد. بنابراين، صرف ذبح گاو و گوسفند و يا نحر شتر و رها کردن آنها بدون توجه به فلسفه قرباني، مايه تعالي حج‏گزار نخواهد بود. از اين رو شايسته است قصد او از اين عمل، کشتن ديو دروني و ذبح طمع و تمنيات باشد.

قرباني‏‌هاي امام حسين عليه ‏السلام
امام حسين عليه ‏السلام از همان آغاز حرکت خود از مدينه به مکه در سال 60 هجري، قصد عمره مفرده داشت و اصلاً قصد حج تمتع نکرد. به هر حال، آن حضرت اگر چه به منا نرفت، ليکن قرباني‏ هاي گرانقدري داد و نيز وجود مبارک خويش را فدا کرد تا مکه و منا بماند. از اين رو، امام سجاد عليه ‏السلام در شام خود را فرزند مکه و منا معرفي فرمود. بنابراين، کسي که جانش را فداي دوست کرد، او از منا و عرفات ارث مي‏برد. از اين رو، همه شهدا و راهيان راه امام، وارثان عرفات و مشعر و منايند؛ زيرا اهداي جان و فدا کردن فرزند، انسان را وارث اسرار منا مي‏کند، نه صرف حضور جسماني در منا و قرباني کردن گوسفند و مانند آن.

درس‏هاي عيد قربان
قرباني کردن در روز عيد، زنده نگه داشتن روح ايثار پدران و تسليم بودن فرزندان را به ما مي‏آموزد. عيد قربان، مقدم داشتن وظيفه را بر غريزه به ما ياد مي‏دهد و اين که چگونه حضرت ابراهيم عليه ‏السلام خشنودي خداوند و تکليف را بر تمايلات شخصي و غريزه فرزند دوستي خود مقدم داشت. لذا بايد اين روز مبارک را عيد گرفت.

مبارزه با شيطان
ما مسلم و برنامه ما قرآن است * * * مليت ما به پايه ايمان است
عيدي که براي ما پسنديده خدا * * * فطر است و غدير و جمعه و قربان است
عيد قربان، عيدي است که بايد تسليم بودن و انقيادکامل را در برابر مولا به منصه ظهور رساند و در اين رستاخيز عظيم، که عيد بزرگ مسلمانان است، به شکرانه توفيق در انجام دادن مناسک حج و پيروزي در مصاف با شيطان، آخرين ذرات باقيمانده از تعلقات غيرخدايي را در قربانگاه ذبح کنيم و اين روز بزرگ را جشن بگيريم.





​