حرمت رشوه
حرمت رشوه، فی الجمله از واضحات دین اسلام است که شیعه و سنی به آن معتقد است.
با توجه به تفاوت حکم رشوه در باب قضا و غیر باب قضا، مناسب است هر کدام جداگانه مطرح شود.
استثنایی از حرمت رشوه
چنانچه راشی مضطر باشد، رشوه برای او به عنوان ثانوی حرام نیست. فرضا اگر میداند که تنها با دادن رشوه، به حق مسلم خود میرسد، در اینجا دادن رشوه جایز است.(گرچه برای گیرنده جایز نیست).
۱. رشوه در باب قضا (حکم)
رشوه به قاضی به یکی از صورتهای زیر است:
الف) رشوه برای صدور حکم به نفع راشی، (۲)
چه حکم به حق باشد و چه باطل؛ مثلا راشی میگوید:
«من نمیدانم این خانه ملک کیست، ولی میخواهم شما طوری حکم کنی که این خانه مال من بشود.»
ب) رشوه برای صدور حکم حق؛ راشی به قاضی پول میدهد تا هر چه حق است، حکم کند؛ اگرچه به ضرر او باشد.
ج) رشوه برای صدور حکم باطل؛ راشی به قاضی میگوید: «این پول را بگیر و حکم باطل را صادر کن»؛ حکمی که هم قاضی و هم راشی میدانند باطل است.
رشوه در هر سه صورت، هم بر راشی و هم بر مرتشی (۳) حرام است.