پیام آور نیکی ها *** نگاهی جامع به سیره عملی پیامبر اکرم (ص) ***
- نویسنده موضوع یار آقا
- تاریخ شروع
همسانی سفید و سیاه
روزی غلام سیاهی با «عبدالرحمن بن عوف» که از بزرگان عرب بشمار میرفت نزاعشان شد.عبدالرحمن خشمگین شد و به غلام گفت:ای سیاه زاده!
هنگامی که این سخن به گوش پیامبر اکرم(ص) رسید برآشفت و با خشم به عبدالرحمن فرمود: هیچ سفید زاده ای بر سیاه زاده ای جز بحق(تقوا) برتری ندارد.
ص 129
روزی غلام سیاهی با «عبدالرحمن بن عوف» که از بزرگان عرب بشمار میرفت نزاعشان شد.عبدالرحمن خشمگین شد و به غلام گفت:ای سیاه زاده!
هنگامی که این سخن به گوش پیامبر اکرم(ص) رسید برآشفت و با خشم به عبدالرحمن فرمود: هیچ سفید زاده ای بر سیاه زاده ای جز بحق(تقوا) برتری ندارد.
ص 129
حُسن سلوک
پیامبر اکرم(ص) به همراه عده ای از اصحاب خود در خانه یکی از آنها مشغول غذا خوردن بودند که مردی از بیرون در،درخواست کمک کرد.وی دچار بیماری مزمنی بود و مردم از او دوری می جستند.رسول خدا(ص) به او فرمود:وارد شو! آن مرد وارد شد.حضرت او را در کنار خود نشانید و از او خواست با وی غذا بخورد.
ص34
پیامبر اکرم(ص) به همراه عده ای از اصحاب خود در خانه یکی از آنها مشغول غذا خوردن بودند که مردی از بیرون در،درخواست کمک کرد.وی دچار بیماری مزمنی بود و مردم از او دوری می جستند.رسول خدا(ص) به او فرمود:وارد شو! آن مرد وارد شد.حضرت او را در کنار خود نشانید و از او خواست با وی غذا بخورد.
ص34
تواضع و فروتنی(بنده ترین بندگان)
روزی زنی بادیه نشین از کنار پیامبر(ص) می گذشت.دید حضرت روی زمین غذا میخورد،لذا رو بحضرت کرد و گفت: ای محمد!بخدا قسم تو همانند بندگان غذا می خوری و مثل آنها می نشینی.پیامبر(ص) به او فرمود:چه می گویی،هیچ بنده ای بنده تر از من نیست.زن گفت پس لقمه ای از غذایت را به من بده.
حضرت لقمه ای به وی داد ولی او نگرفت و گفت: از آن لقمه ای می خواهم که در دهانت است.لذا حضرت،لقمه را از دهان خود بیرون آورد و به آن زن داد و او نیز آن را خورد.
ص31
روزی زنی بادیه نشین از کنار پیامبر(ص) می گذشت.دید حضرت روی زمین غذا میخورد،لذا رو بحضرت کرد و گفت: ای محمد!بخدا قسم تو همانند بندگان غذا می خوری و مثل آنها می نشینی.پیامبر(ص) به او فرمود:چه می گویی،هیچ بنده ای بنده تر از من نیست.زن گفت پس لقمه ای از غذایت را به من بده.
حضرت لقمه ای به وی داد ولی او نگرفت و گفت: از آن لقمه ای می خواهم که در دهانت است.لذا حضرت،لقمه را از دهان خود بیرون آورد و به آن زن داد و او نیز آن را خورد.
ص31