غسل و نماز بر بدن پيامبر (صلى الله عليه و آله )
امير المؤ منين (عليه السلام ) پس از غسل دادن آن حضر به تنهايى بر ايشان نماز خواندند
مردم به جز اصحاب سقيفه در مسجد جمع شده بودند و در فكر نماز بر پيامبر (صلى الله عليه و آله ) و دفن حضرت بودند. امير المؤ منين (عليه السلام ) آمدند و فرمودند:
((رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) امام ما است در زمان حيات و پس از وفاتش ))
، كنايه از اينكه براى نماز بر بدن آن بزرگوار نماز به صورت جماعت نمى خوانيم .
در اين هنگام مردم دسته دسته داخل مى شدند و بدون امام آيه ان الله و ملائكته يصلون على النبى ، يا ايها الذين آمنوا صلوا عليه و سلموا تسليما
را سه بار مى گفتند و بيرون مى آمدند.
دفن بدن مبارك پيامبر (صلى الله عليه و آله )
بعد حضرت مولى الموحدين (عليه السلام ) فرمودند:
خداوند در هر مكانى كه روح پيامبرش را قبض مى كند راضى است كه در همان مكان دفن شود، و من آن حضرت را در حجره اى كه از دنيا رفته دفن مى كنم .
امير المؤ منين (عليه السلام ) با كمك ديگران قبرى حفر كردند و بدن حضرت را داخل قبر قرار دادند.
سپس آن حضرت داخل قبر رفت و صورت پيامبر (صلى الله عليه و آله ) را باز كرد و گونه راست را بر زمين گذاشته در لحد را بستند و خاك روى آن ريختند.
آغاز امامت امير المؤ منين (عليه السلام )
اولين روز امامت حضرت امير المؤ منين على بن ابى طالب (عليه السلام ) است ، و زيارت آن حضرت در اين روز مستحب است .
آغاز غصب خلافت
اولين روز غصب ظالمانه خلافت و خانه نشين كردند امير المؤ منين (عليه السلام ) و شكستن بيعت روز غدير توسط اهل سقيفه بنى ساعده است.
شهادت امام حسن مجتبى (عليه السلام )
در اين روز در سال 50 ه امام حسن مجتبى (عليه السلام ) به شهادت رسيد. بنابر قولى شهادت آن حضرت در 7 صفر و بنابر قولى در 5 ربيع الاول واقع شده است
جعده دختر اشعث بن قيس با زهرى كه معاويه براى او فرستاده بود آن حضرت را مسموم كرد. معاويه همراه با زهر صد هزار درهم فرستاد و وعده كرد كه او را به عقد يزيد در آورد: ولى به وعده خود وفا نكرد.
مسموميت حضرت
مسموميت امام حسن (عليه السلام ) چهل روز طول كشيد پس از ظهور اثرات سم بر بدن مبارك و فرا رسيدن وقت شهادت به سيد الشهدا (عليه السلام ) فرمودند:
((مرا مسموم كرده اند و پاره هاى جگرم داخل طشت است . من از شما جدا مى شوم و به خداوند ملحق مى گردم ، و مى دانم چه كسى مرا مسموم كرده است ؛ ولى به حقى كه بر شما دارم در اين باره حرفى نزنيد. وقتى من از دنيا رفتم چشمانم را ببند و غسلم بده و كفنم نما و مرا كنار قبر جدم پيامبر (صلى الله عليه و آله ) ببر تا با او تجديد عهد كنم .
سپس مرا در بقيع كنار جده ام فاطمه بنت اسد (صلى الله عليه و آله ) دفن كنيد. مى دانم مخالفين و معاندين گمان مى كنند شما مى خواهيد مرا كنار پيامبر (صلى الله عليه و آله ) دفن كنيد و مانع شما مى شوند. شما را به خدا قسم مى دهم كه مبادا به خاطر من حتى به اندازه خون حجامت ريخته شود)).
سپس آن حضرت مثل آنچه امير المؤ منين (عليه السلام ) وصيت فرموده بود به اولاد و اهل خود وصيت نمود و از دنيا رفت .
تشييع جنازه حضرت
امام حسين (عليه السلام ) بعد از غسل و كفن و نماز، آن حضرت را به طرف مرقد شريف پيامبر (صلى الله عليه و آله ) حمل كردند. با ديدن اين منظره براى مروان و بقيه بنى اميه كه با سلاح و به همراهى عايشه آمده بودند شكى باقى نماند كه مى خواهند آن حضرت را در كنار پيامبر (صلى الله عليه و آله ) دفن نمايند.
لذا آمدند و مانع شدند، و عايشه در حالى كه سوار درازگوشى بود گفت : ((مرا با شما چه كار است كه مى خواهيد كسى را كه من او را دوست ندارم در خانه من دفن كنيد)). مروان ملعون هم نظير اين مطالب را گفت ، و ابن عباس به او و عايشه جواب داد. فرزندان عثمان هم مانع شدند و گفتند: ((هرگز نمى شود كه عثمان در بدترين مكانها دفن شود و حسن با رسول خدا به خاك سپرده شود)).
امام حسين (عليه السلام ) فرمود: به خداوندى كه مكه و حرم را محترم گردانيده ، حسن (عليه السلام ) فرزند على و فاطمه (عليهما السلام ) سزاوارتر است بر پيامبر (صلى الله عليه و آله ) از كسانى كه بدون اجازه داخل خانه او شده اند. بخدا قسم او سزاوارتر است از حمال خطاها عثمان ، كه ابوذر را از مدينه بيرون كرد و...
عايشه جلو قبر پيامبر (صلى الله عليه و آله ) رفت و گفت : ((تا يك مو در سر من هست نخواهم گذاشت او را در اين جا دفن كنيد))! در اينجا بنى مروان جنازه آن حضرت را تير باران كردند. بنى هاشم دست به شمشير بردند. ولى امام حسين (عليه السلام ) مانع شده فرمودند: ((وصيت برادرم نبايد ضايع شود)) و سپس 7( تير از جنازه آن حضرت بيرون كشيدند[SUP](134)[/SUP]! و اين در حالى بود كه امام مجتبى (عليه السلام ) به امام حسين (عليه السلام ) خبر داده بودن كه عايشه بعد از شهادت ايشان چه جنايتى را مرتكب مى شود
پس از آن حضرت سيد الشهداء (عليه السلام ) كلماتى فرمودند كه اگر وصيت برادرم نبود مى دانستيد كه شمشيرهاى الى در كجا و چگونه بر شما فرود مى آمد. سپس بدن مطهر آن حضرت را به بقيع آوردند و در كنار جده اش فاطمه بنت اسد (عليها السلام ) دفن نمودند.
آقا حضرت مجتبى (عليه السلام ) داراى 15 فرزند دختر و پسر بودند، ولى از جعده هيچ فرزندى نداشتند.
آخر صفر
1. شهادت امام رضا (عليه السلام )
حضرت ثامن الحجج مولانا على بن موسى الرضا (عليه السلام ) در سال 203 ه بنابر اصح دو سال پس از وفات
حضرت معصومه (عليها السلام ) به شهادت رسيدند.
سن مبارك حضرت 49 يا 55 سال بوده است .
بنابر نقلى در 27 حضرت امام رضا (عليه السلام ) به شهادت رسيده اند، ولى مشهور آخر ماه صفر است .
در 28 سفر ماءمون انگور مسموم يا آب نار زهر آلود را به اجبار به حضرت امام رضا (عليه السلام ) خورانيد.
آزارهاى ماءمون نسبت به حضرت
ماءمون از آزار و جسارت نسبت به حضرت كوتاهى نكرد، و حتى حضرت را سه ماه در سرخس مقيدا زندانى كرد.
پس از ولايتعهدى ، ابتداى گرفتارى آن حضرت به خاطر معاشرت باماءمون منافق ملعون بود. او به حسب ظاهر در تعظيم و احترام حضرت مى كوشيد، اما در باطن با آزار و اذيت حجت خدا را به مرگ خويش راضى نموده بود.
مسموميت حضرت
ياسر خادم مى گويد: هر جمعه كه آن حضرت از مسجد جامع مراجعت مى كرد، با بدنى عرق دار و غبار آلود دستها را به درگاه الهى بر مى داشت و مى فرمود:
((بارالها اگر فرج و گشايش كار من در مرگ من است ، مرگ مرا برسان )).
آن حضرت پيوسته در غم و حزن بود تا در غربت رحلت فرمود.
ماءمون پس از آنكه يك شبانه رز امر شهادت آن حضرت راكتمان كرد سراغ محمد پسر امام صادق (عليه السلام ) و جماعتى از آل ابوطالب فرستاد تا سلامت بدن امام را ببينند، و پس از آن شروع به گريه و زارى نمود!!
دفن بدن مبارك حضرت
پس از غسل و كفن و نماز بر بدن شريف حضرت كه توسط امام جواد (عليه السلام ) انجام شد آن حضرت را جلو قبر هارون در خانه حميد بن قحطبه ، مكان فعلى دفن كردند.
بنابر بعضى روايات ماءمون از ترس فتنه مردم دستور به دفن شبانه حضرت داد.
مدت امامت آن حضرت 20 سال بود
سن شريف امام جواد (عليه السلام ) هنگام شهادت امام رضا (عليه السلام ) 7 سال و چند ماه بود.
اقوال شهادت آن حضرت عبارتند از: 23 ماه رمضان ، 17 صفر، 27 صفر، 14 صفر، 21 ماه رمضان و 23 ذى القعده بزرگان شيعه در كتب مختلف ماه شهادت را صفر و روز آن را اكثرا آخر صفر ذكر كرده اند، ولى 29 يا 30 روز بودن ماه صفر در سال شهادت را ذكر ننموده اند.
همانطور که در اولین پست تاپیک اشاره شد مطالب استفاده شده در تاپیک روز شمار گرفته شده از کتاب گرانقدر تقویم شیعه
نوشته حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین نیشابوری می باشد.
و منابع مورد استفاده ایشان در بخش ماه صفر پی نوشت های زیر می باشد:
76- قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 341. الوقايع و الحوادث : ج صفر ص 5. مصباح كفعمى : ج 2 ص 596. تقويم المحسنين : ص 15. 77- معالى السبطين : ج 2 ص 140. مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 294. 78- الوقايع و الحوادث : ج 5 ص 6 - 30. از مدينه تا مدينه : ص 896 - 899. همچنين اقتباس از ناسخ التواريخ عوالم العلوم ، مهيج الاحزان ، رياض المصائب ، لهوف ، امالى صدوق ، الدمعه الساكبه . 79- قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 339. توضيح المقاصد: ص 5. تتمه المنتهى : ص 24 - 29 فيض العلام : ص 176. 80- تتمه المنتهى : ص 23. 81- قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 353. 82- ارشاد: ج 2 ص 174. مصباح كفعمى : ج 2 ص 596. 83- قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 15. 84- مستدرك سفينه البحار: ج 4 ص 67 85- الوقايع و الحوادث : ج 5 ص 70، 74، 75، 81، از مدينه تا مدينه : ص 963 - 965. 86- دائره المعارف تشيع : ج 8 ص 313 - 314. كامل بهائى : ج 2 ص 179. منتخب التواريخ : ص 388. دائره المعارف الاسلاميه الشيعيه : ج 1 جزء 2 ص 25. كتاب المنن (عبد الوهاب بن احمد شافعى مصرى شعرانى ) متوفى 973 ق . 87- ابصار العين فى انصار الحسين (عليه السلام ): ص 368. كشف الغمه : ج 2 ص 216. عوالم : جلد امام حسين (عليه السلام ): ص 331. زندگانى چهارده معصوم (عليهم السلام ) (عمادزاده ): ج 1 ص 633. نفس المهوم : ص 414. كتاب المنن (عبد الوهاب بن احمد شافعى مصرى شعرانى ) متوفى 973 ق . معالى السبطين : ج 2 ص 170. لهوف سيد ابن طاووس . احقاق الحق : ج 11 ص 633. مبكى العيون . ستاره درخشان شام : ص 16. سرگذشت جانسوز حضرت رقيه (عليه السلام ): ص 27. الوقايع و الحوادث : ج 3 ص 192. حضرت رقيه (عليه السلام ) چاووش كربلا. سوگنامه آل محمد (عليهم السلام ): ص 341. ثمرات الحيات : ج 2 ص 38. مختصر تاريخ دمشق : ج 9 ص 174. بحر الغرائب : ج 2. رياض القدس : ج 2 ص 237. زينب (عليه السلام ) فروغ تابان كوثر: ص 370. رقيه (عليه السلام ): ص 26. انوار الشهاده : ص 242. تحقيق درباره اولين اربعين حضرت سيد الشهداء (عليه السلام ): ص 685. 88- توضيح المقاصد: ص 6. مصباح كفعمى : ج 2 ص 598. 89- جلاء العيون : ج 270. فيض العلام : ص 184. بحار الانوار: ج 44 ص 134. 90- اعلام الورى : ج 2 ص 6. توضيح المقاصد: ص 6. مناقب ابن شهر آشوب : ج 4 ص 349. مصباح كفعمى : ج 2 ص 596. بحار الانوار: ج 48 ص 9. جلاء العيون : ص 524. كافى : ج 3 ص 507. 91- رياحين الشريعه : ج 3 ص 18. بحار الانوار: ج 48 ص 1 - 6. 92- جلاء العيون : ص 524. منتخب التواريخ : ص 516. منتهى الآمال : ج 2 ص 181. 93- مراقد المعارف : ج 1 ص 355. 94- الوقايع و الحوادث : ج صفر ص 270. مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 294. 95- سلمان بن الاسلام : ص 1. 96- قسمتى از زيارت حضرت سلمان (رحمه الله ). بحار الانوار: ج 99 ص 289. نفس الرحمن فى فضائل سلمان : ص 640. 97- اختصاص : ص 4. 98- اختصاص : ص 8. 99- اوقايع و الحوادث : ج 5 ص 325. 100- بحار الانوار: ج 18 ص 135. 101- توضيح المقاصد: ص 16. فيض العلام : ص 189. مراقد المعارف : ج 2 ص 100. 102- تتمه المنتهى : ص 26، 27 103- بحار الانوار: ج 56 ص 138. مناقب ابن شهر آشوب : ج 3 ص 220. 104- منتخب التواريخ : ص 163 - 164. 105- قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 385. 106- مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 294. 107- شرح ابن ابى الحديد: ج 13 ص 314، 315. 108- منتخب التواريخ : ص 167. تتمه المنتهى : ص 30 - 31. شرح ابن ابى الحديد: ج 13 ص 315. 109- شرح ابن ابى الحديد: ج 13 ص 315. 110- فيض العلام : ص 249. مصباح المتهجد: ص 733. 111- قلاد النحور: ج محرم و صفر، ص 395. مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 294. 112- بحار الانوار: ج 31 ص 633، ج 37 ص 116. 113- توضيح المقاصد: ص 6 - 7. 114- مسار الشعيه : ص 26. العدد القويه : ص 219. وسائل الشيعه : ج 14 ص 478. مصباح المتهجد: ص 730. زاد المعاد: ص 328. معالى السبطين : ج 2 ص 191. فيض العلام : ص 195. بحار الانوار: ج 97 ص 329. مصباح كفعمى : ج 2 ص 596. 115- بحار الانوار: ج 44 ص 199. 116- مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 2)5. بحار الانوار: ج 22 ص 473. 117- بحار الانوار: ج 30 ص 428، ج 21 ص 410، طبقات ابن سعد: ج 2 ص 136 مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 295. 118- اعلام الورى : ج 1 ص 80. بحار الانوار: ج 17 ص 406. اثبات الهداة : ج 1 ص 604. الخرائج و الجرائح : ج 1 ص 27. بصادر الدرجات : ص 503. محاسن برقى : ج 2 ص 262. جامع الاصول : ج 11 ص 38. مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 295. الطبقات الكبرى : ج 2 ص 154. سنن ابى داود: ج 4 ص 174. 119- تفسير صافى : ج 1 ص 389. 120- مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 295. 121- كافى : ج 2 ص 61. بحار الانوار: ج 22 ص 473. 122- كافى : ج 2 ص 32 - 33. 123- ارشاد: ج 1 ص 188 - 189. 124- سوره احزاب : آيه 56. 125- ارشاد: ج 1 ص 188 - 189. 126- منتخب التواريخ : ص 36 تا 46. 127- ارشاد: ج 1 ص 187. 128- بحار الانوار: ج 97 ص 384. 129- تتمه المنتهى : ص 9. 130- اعلام الورى : ج 1 ص 403. بحار الانوار: ج 95 ص 200. مسار الشيعه : ص 27. فيض العلام : ص 199. كافى : ج 1 ص 461. مننتهى الآمال : ج 1 ص 231. مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 295. العدد القويه : ص 350. 131- بحار الانوار: ج 44 ص 161. 132- ارشاد: ج 2 ص 16. كافى : ج 2 ص 481. بحار الانوار: ج 44 ص 149. تاريخ الخلفاء نص 192. 133- تتمه المنتهى : ص 41. 134- منتهى الآمال : ج 1 ص 235. 135- مجمع البحرين : ج 1 ص 454. 136- ارشاد: ج 2 ص 17 - 19. بحار الانوار: ج 44 ص 156. 137- ارشاد: ج 2 ص 20. 138- كافى : ج 2 ص 528. فيض العلام : ص 200. بحار الانوار: ج 49 ص 292. مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 295. منتخب التواريخ : ص 578. 139- كشف الغمه : ج 2 ص 267. بحار الانوار: ج 49 ص 292. 140- تاج المواليد: ص 50. 141- ارشاد: ج 2 ص 270. مستدرك سفينه البحار: ج 6 ص 295. جلاء العيون : ص 551. مروج الذهب : ج 4 ص 28. بحارالانوار: ج 49 ص 298. 142- منتخب التواريخ : ص 580. 143- فيض العلام : ص 99. تتمه المنتهى : ص 280. وسائل الشيعه : ج 2 ص 659. 144- ارشاد: ج 2 ص 271. 145- ارشاد: ج 2 ص 271. فيض العلام ص 99. 146- ارشاد: ج 2 ص 271. فيض العلام : ص 99. 147- ارشاد: ج 2 ص 247. 148- ارشاد: ج 2 ص 271. فيض العلام : ص 99. 149- كشف الغمه : ج 2 ص 297. العدد القويه : ص 277. 150- مصباح كفعمى : ج 2 ص 596. 151- تاج المواليد: ص 50. 152- منتهى الآمال : ج 2 ص 312. 153- منتخب التواريخ : ص 577. 154- منتخ التواريخ : ص 577. العدد القويه : ص 275.
